Forum dyskusyjne Szafarzy Nadzwyczajnych

PTB

1. Osoby spełniające w liturgii świętą posługę „należy starannie wychować w duchu liturgii oraz przygotować je do odpowiedniego i zgodnego z przepisami wykonywania przysługujących im czynności” (KL 29). Jest to zadanie ciągle aktualne i dotyczy wszystkich uczestników liturgii: „Najpilniejszym zadaniem jest formacja biblijna i liturgiczna ludu Bożego, pasterzy i wiernych (...). To szeroko zakrojone dzieło powinno rozpoczynać się w seminariach i w domach formacyjnych i być kontynuowane przez całe życie kapłańskie. Taka sama formacja, dostosowana do ich stanu, jest niezbędna także dla ludzi świeckich, tym bardziej, że w wielu krajach są oni dziś powołani do podejmowania w coraz większym stopniu odpowiedzialności za wspólnotę” .
2. Niniejsze Dyrektorium wskazuje drogę dojrzewania do podejmowania tej odpowiedzialności. W opracowaniu wskazań do kolejnych etapów formacji wykorzystano doświadczenia Krajowego Duszpasterstwa Służby Liturgicznej. Uwzględniono także nowe dokumenty Kościoła, wśród których szczególne znaczenia ma instrukcja wprowadzająca w życie polskich parafii i diecezji posługi lektora i akolity .

PTB

Lektorzy, psałterzyści, akolici, przynoszący dary i zbierający składkę, członkowie scholi lub chóru

1. Zaangażowanie dorosłych w służbę liturgiczną rozwija się dwoma drogami. Pierwsza z nich to kontynuacja posługiwania, które ktoś podejmował w dzieciństwie i młodości. Druga droga to włączanie się do jednego z zespołów liturgicznych dopiero w wieku dorosłym.
Potrzeba formacji dorosłych
2. Wprowadzenie dorosłych w pełnienie funkcji liturgicznych domaga się odpowiedniej formacji. Powinna ona umacniać świa-domość mężczyzn i kobiet, że przez sakramenty chrztu i bierzmo-wania stali się uczestnikami kapłaństwa Chrystusa i zostali powoła-ni do służby braciom.
3. Wielu dorosłych, pragnących służyć Bogu i ludziom swoimi umiejętnościami i talentami, nie znajduje dla siebie miejsca w gro-nie służby liturgicznej ani w innych obszarach życia parafialnego, gdyż w ich parafii w liturgii posługują tylko dzieci, a inne formy zaangażowania wiernych świeckich jeszcze się nie rozwinęły. Po-siadane przez nich talenty są więc wykorzystywane w parafii tylko w niewielkim stopniu.
4. Zachęcamy duszpasterzy, aby ukazywali wiernym świeckim liczne możliwości służenia darem, jakim każdy z nich otrzymał. W ten sposób ubogaci się i ożywi życie parafialne, a bogactwo i różno-rodność charyzmatów objawi się w celebracji liturgii i w nabożeń-stwach, w działalności ewangelizacyjnej i charytatywnej oraz w innych obszarach życia parafialnego. Należy do tego celu wykorzy-stywać różne spotkania z dorosłymi, a szczególnie spotkania z ro-dzicami dzieci przystępujących do pierwszej Komunii świętej lub sakramentu bierzmowania.
Program formacyjny
5. Jeżeli mężczyźni lub kobiety wyrażają gotowość służenia swoim charyzmatem również w czasie celebracji liturgii należy im najpierw zaproponować krótki okres wprowadzający w ten rodzaj służby.
6. Po okresie wprowadzającym zaleca się udzielenie im błogo-sławieństwa, które umocni ich na drodze formacji oraz podejmowa-nych zadań w wybranym przez nich zespole posługiwania. Mogą włączyć się we wspólnotę lektorów, psałterzystów, akolitów, przy-noszących dary i zbierających składkę lub śpiewających w chórze.
7. Osobom tym proponowane są te same tematy, które podejmu-ją młodzieżowe zespoły liturgiczne. Jest to trzyletni program poma-gający lepiej zrozumieć potrójne posłannictwo Chrystusa i Kościo-ła. Częstotliwość spotkań dla dorosłych należy dostosować do ich możliwości czasowych.
Błogosławieństwo
8. Po ukończeniu formacji i wybraniu funkcji, którą ktoś odkrył jako Boży dar i zadanie, otrzymuje on błogosławieństwo do jej spełniania w dalszych latach swego życia.